Γιάννης Κουνέλλης: «Είδα το ιερό στα αντικείμενα της καθημερινής χρήσης»

Ο Γιάννης Κουνέλλης γεννιέται τη χρονιά της ανόδου στην εξουσία του δικτάτορα Μεταξά. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι μόλις δέκα ετών. Γρήγορα νιώθει το βάρος του Εμφυλίου, του αγριότερου είδους πολέμου που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος, όπως λέει. «Ο εμφύλιος είναι το τέλος της ιδέας ενός πολιτισμού», διαπιστώνει σήμερα. Περνά τα παιδικά του χρόνια και την εφηβεία του υπό τη σκιά του πολέμου και με την ασαφή τότε αίσθηση της καταστροφής: κληρονομιά της γενέτειρας που αποτυπώνεται στο βλέμμα του και αργότερα πλάθει την τέχνη του.

Κατερίνα Ζαχαροπούλου: «Με ενδιαφέρει η ησυχία της τέχνης»

Το βράδυ της 28ης του περασμένου Ιούνη η εικαστικός Κατερίνα Ζαχαροπούλου παρουσίασε στην αυλή του παλιού Γυμνασίου της Ύδρας, στο ιστορικό Σαχτούρειο, μια σιωπηλή performance. Ήταν ενταγμένη στην καθιερωμένη έκθεση Hydra School Project που οργανώνει κάθε καλοκαίρι στο νησί ο εικαστικός και επιμελητής Δημήτρης Αντωνίτσης. Εφέτος η έκθεση συνδέεται με το έτος Καβάφη, για αυτό έχει γενικό τίτλο «pō(-)ĭ-trē» (Poetry) και θέμα το κείμενο και την εικόνα.

FOFI’S, Berlin – Το Βερολίνο της Φώφης Ακριθάκη

H Φώφη Ακριθάκη, ελεύθερο πνεύμα, μυθική προσωπικότητα της καλλιτεχνικής ζωής του Δυτικού Βερολίνου της εποχής του Ψυχρού πολέμου μεταφέρει με μια έκθεση στη νεο – συντηρητική Αθήνα ένα μέρος από τις πολύτιμες αναμνήσεις της.