Η Μάργκαρετ Άτγουντ στη χώρα της συγγραφής

Στη γραφή οδηγείσαι από πολλούς δρόμους: γραφομανία, δαίμονες, ψυχαναγκαστική λογοδιάρροια, ματαιοδοξία, κατάθλιψη, τέρψη, επιθυμία για να αποδώσεις δικαιοσύνη, να εκδικηθείς, να βάλεις τάξη στο χάος, να αγαπηθείς, να υμνήσεις το μεγαλείο της Φύσης και της ζωής.

Ο κριτικός λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος Bruno Blanckeman γράφει για τον φετινό Νομπελίστα Patrick Modiano

Δεν μπορούμε παρά να καλωσορίσουμε την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Patrick Modiano. Μαζί με τον συγγραφέα αναγνωρίζεται πλήρως και μια συγκεκριμένη πτυχή της γαλλικής λογοτεχνίας σε διεθνές επίπεδο.

Από τον άνθρωπο στον μετα-άνθρωπο

Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση για τον τρόπο που η εξέλιξη της τεχνολογίας επιδρά στην ανθρώπινη φύση, το πώς ο συντονισμός του ανθρώπινου μυαλού με τους υπολογιστές και τις νέες «έξυπνες μηχανές» μπορεί να επηρεάσει τις γνωστικές και αντιληπτικές μας ικανότητες, το σώμα, και τη ζωή μας, έχει υπερβεί τον χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης.

Η λογοτεχνία και οι υποσχέσεις της επιστήμης

Ο Κafka, σύμφωνα με τον Thiher, καταπιάνεται με την αναζήτηση των Νόμων[1] μέσω των πασίγνωστων καφκικών ηρώων και είναι τόσο ειδικός στην περιγραφή της άπειρης, ατέρμονης «πτώσης» των ηρώων του, όσο ο μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ στα θέματα του μαθηματικού απείρου.

Ο Γέρος και η Θάλασσα σε μια εξαιρετική διασκευή κινουμένων σχεδίων

Ο «γέρος και η θάλασσα» είναι η αριστουργηματική νουβέλα του Ernest Hemingway, ένα μικρό διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας της θεωρούσε την ιστορία του γέρου ψαρά Σαντιάγκο και την προσπάθειά του να αναμετρηθεί, μεσοπέλαγα, με τις δυνάμεις της φύσης, το καλύτερο βιβλίο του.

Ταξίδι με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι

Ενα ταξίδι στο πνεύμα του Ιταλού δημιουργού υπόσχεται η έκθεση «Λεονάρντο ντα Βίντσι: Ο Ανθρωπος, Ο Εφευρέτης, Η Ιδιοφυΐα», που φιλοξενείται – έως τις 26 Φεβρουαρίου- στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Στο café της χαμένης νιότης

Το βιβλίο του Μοντιανό, αν και διαδραματίζεται στο Παρίσι του ‘60, στη θρυλική rive gauche, στα στέκια των μποέμ, δεν προκαλεί τη γνώριμη νοσταλγική αναπόληση του παρελθόντος ή της νιότης που πέρασε, ούτε θρηνεί πάνω από τα ερείπια των χαμένων ιδεολογιών.